Na czym polega choroba stożka rogówki?

Choroba stożka rogówki (keratoconus) jest postępującym, zwyrodnieniowym schorzeniem oka, które powoduje, że rogówka (przezroczysta, kopulasta powierzchnia przedniej części oka) staje się cienka i przybiera stożkowaty kształt. Ten nienormalny kształt rogówki prowadzi do zniekształcenia obrazu i pogorszenia jakości widzenia. Oto kluczowe informacje dotyczące tej choroby.

Objawy stożka rogówki

Pogorszenie widzenia: pacjenci mogą doświadczać rozmytego lub zniekształconego widzenia, zarówno z bliska, jak i z daleka.

Podwójne widzenie: możliwe jest widzenie podwójne (diplopia) na jedno oko.

Wrażliwość na światło: fotofobia, czyli zwiększona wrażliwość na światło, może być uciążliwa.

Halo wokół źródeł światła: pacjenci mogą zauważać otoczki (halo) wokół źródeł światła.

Astygmatyzm: postępujący nieregularny astygmatyzm, który postępujący nieregularny astygmatyzm, którego nie można skorygować okularami. Przy stożku rogówki pełna korekcja wady wzroku okularami nie jest możliwa. 

Przyczyny stożka rogówki

Przyczyny stożka rogówki nie są do końca znane, ale kilka czynników może zwiększać ryzyko rozwoju tej choroby. Przede wszystkim genetyka. Istnieje pewien komponent dziedziczny, co oznacza, że stożek rogówki może występować rodzinnie. Czynniki środowiskowe, uważa się, że tarcie oczu i alergie mogą przyczyniać się do rozwoju choroby. Choroby współistniejące. Stożek rogówki często występuje u osób z pewnymi schorzeniami, takimi jak zespół Downa, zespół Marfana, atopowe zapalenie skóry czy astma. - wyjaśnia, Piotr Toczołowski specjalista optometrii klinicznej z Centrum Okulistycznego Nowy Wzrok.  

Diagnostyka stożka rogówki

Diagnoza stożka rogówki jest zwykle stawiana na podstawie kilku badań:

Badanie refrakcji: pomaga określić, jaką korekcję wzroku pacjent potrzebuje i czy jest możliwa korekcja wady wzroku okularami lub miękkimi soczewkami kontaktowymi.

Keratometria: pomiar krzywizny rogówki.

Topografia rogówki: zaawansowane badanie mapujące powierzchnię rogówki i ujawniające jej kształt oraz nieregularności.

Pachymetria: pomiar grubości rogówki, który może wykazać jej ścieńczenie.

Leczenie stożka rogówki

Leczenie stożka rogówki zależy od stopnia zaawansowania choroby:

Okulary i soczewki kontaktowe: w początkowych stadiach można poprawić widzenie za pomocą okularów lub specjalnych, w każdym stadium stożka można poprawić widzenie twardymi soczewkami kontaktowymi.

Soczewki hybrydowe i sztywne soczewki gazoprzepuszczalne (RGP): soczewki twarde, hybrydowe i skleralne są stosowane przy korekcji stożka rogówki i są dofinansowywane przez NFZ. Soczewki miękkie przy małym stożku pomagają i mogą być stosowane.

Cross-linking rogówki (CXL): procedura wzmacniająca rogówkę poprzez jej naświetlanie światłem UV i stosowanie witaminy B2 (ryboflawiny). CXL może spowolnić lub zatrzymać progresję choroby.

Implantacja pierścieni rogówkowych (ICR): małe, plastikowe pierścienie są wszczepiane w rogówkę, aby poprawić jej kształt i poprawić widzenie.

Przeszczep rogówki: w zaawansowanych przypadkach może być konieczny przeszczep rogówki (keratoplastyka).

Podsumowanie

Stożek rogówki jest poważnym schorzeniem, które może znacznie wpłynąć na jakość widzenia. Wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie są kluczowe dla spowolnienia postępu choroby i poprawy widzenia. Regularne badania okulistyczne i świadomość objawów są ważne dla wczesnego wykrycia i zarządzania tym schorzeniem.