KE rozważa zmianę statusu ochrony wilków

Komisja Europejska rozpoczęła konsultacje w sprawie populacji wilków w Europie. Do 22 września 2023 roku zaproszone przez KE społeczności lokalne, naukowcy i naukowczynie oraz inne zainteresowane strony powinny przedstawić dane na temat populacji tego gatunku. 

Zdaniem KE powrót wilka do obszarów Unii Europejskiej, w których był on nieobecny przez dłuższy czas, coraz częściej prowadzi do konfliktów z lokalnymi społecznościami rolniczymi i łowieckimi, zwłaszcza w miejscach, w których nie zastosowano odpowiednich środków mogących zapobiec atakom na zwierzęta. 

Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska może wydać zgodę na płoszenie i odstraszanie zbytnio zbliżającego się osobnika.  W ściśle określonych sytuacjach, w których nie ma alternatywy np. w przypadku całkowitej nieskuteczności odstraszania, ciężkiej choroby zwierzęcia itp. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska może wydać zgodę na eliminację – środek ten zawsze powinien być jednak traktowany jako ostateczność. Zdrowe osobniki, z reguły nie mają żadnego powodu, by atakować człowieka. Od II Wojny Światowej w Polsce nie odnotowano żadnego przypadku zagryzienia człowieka przez wilka. 

Jako gatunek rodzimy, wilk jest integralnym elementem dziedzictwa przyrodniczego Europy. Odgrywa ważną i pozytywną rolę w jej ekosystemach. Jeden z najpopularniejszych i najbardziej krzywdzących stereotypów mówi o tym, że wilk jest szkodnikiem, jednak korzyści z działalności wilka są ogromne. Reguluje on populację zwierzyny płowej, której niekontrolowany rozród powoduje znaczne szkody w lasach (zarówno dzikich, jak i gospodarczych). Szacuje się, że leśnicy wydają rocznie ok. 100-150 mln złotych na ochronę lasów przed zwierzętami roślinożernymi. Ich zbyt intensywne żerowanie w jednym miejscu zubaża bioróżnorodność lasu i negatywnie wpływa na wiele gatunków. Wilki zmuszają stada jeleniowatych i innych zwierząt kopytnych do migracji. Dodatkowo eliminują słabe osobniki co wzmacnia zdrowie całego stada i zapobiega rozprzestrzenianiu groźnych chorób. Wilk jest przy tym bardzo pracowity, ponieważ tylko jedno na dziesięć polowań kończy się powodzeniem w przypadku jeleniowatych i jedno na pięć w przypadku dzików. Resztki, jakie pozostawia wilk, pomagają przetrwać innym zwierzętom.  

Wilki, podobnie jak inne duże drapieżniki w Polsce, mają coraz mniej miejsca do życia przez działalność człowieka. Zabieramy im ich domy dziwiąc się jednocześnie, że zwierzęta te coraz częściej pojawiają się pod naszymi osadami. Kolejne autostrady, osiedla, przecinanie lasów drogami i brak wiedzy na temat zwyczajów wilków prowadzą do niepotrzebnych konfliktów. Większości z nich można skutecznie przeciwdziałać. Wilk nie z własnej woli coraz częściej jest sąsiadem człowieka. 

Dowiedz się więcej: 

Jak uniknąć spotkania z wilkiem czy niedźwiedziem? | WWF Polska 

Nasz sąsiad wilk. Jaki jest naprawdę? | WWF Polska 

Wiedza zamiast strachu | WWF Polska