Turysto wróć! Ochrona ginących gatunków w czasie COVID-19.

04.12.2020 | WWF Polska

Z powodu pandemii COVID-19 wiele obszarów ochrony przyrody na świecie zostało zamkniętych, w tym także te chroniące ostatnie osobniki ginących gatunków w Afryce i Azji. Gdy zniknęli turyści, a wraz z nimi pieniądze, ochrona zagrożonych gatunków stała się jeszcze trudniejsza. Wzrastające ubóstwo i bezrobocie, także wśród osób pracujących w sektorze turystyki, to większa presja na dziką przyrodę w najcenniejszych, pod względem różnorodności biologicznej, miejscach planety. To również mniej pieniędzy na walkę z kryzysem kłusowniczym.

Już w maju, zaledwie trzy miesiące po wykryciu nowego wirusa, zamkniętych było 72% obszarów chronionych z listy Światowego Dziedzictwa UNESCO w 167 krajach świata¹. Zamknięto wiele parków narodowych, a inne wprowadziły ograniczenia liczby odwiedzających. Po niemal roku od wybuchu pandemii najbardziej mobilny gatunek świata, Homo sapiens, nadal nie wrócił w chętnie odwiedzane wcześniej przez siebie miejsca. O ile masowa, niezrównoważona turystyka stanowi niewątpliwe zagrożenie dla wielu wrażliwych ekosystemów na świecie, to całkowity brak turystów może być jeszcze gorszy.

zdjęcie: Kaziranga Tiger reserve, India.

Od Ugandy po Galapagos

Przed pandemią obszary ochrony przyrody generowały ok. 600 mld dolarów obrotu rocznie, zapewniając na świecie niemal 22 miliony miejsc pracy. Tylko w samej Afryce z turystyki żyje 16 milionów ludzi, w tym wielu przedstawicieli ludności rdzennej. W Kenii z oprowadzania turystów po obszarach chronionych utrzymuje się 600 masajskich rodzin. Zamknięcie parków narodowych dotknęło więc społeczności lokalne, które żyją z turystyki związanej z obszarami chronionymi.

W Ugandzie, Rwandzie i Demokratycznej Republice Konga magnesem przyciągającym turystów są goryle. Dla Ekwadoru kluczowym obszarem jest Park Narodowy Galapagos. Czasami od efektywnego funkcjonowania parków narodowych zależy wręcz gospodarka całego regionu i przylegających do nich miast. Tak jest chociażby w Hoedspruit, przy Parku Narodowym Krugera w RPA.

W czasie ostatniej dekady kraje południowo-wschodniej Azji bardzo się rozwijały, następowało szaleństwo zakupów, miasta rozrastały się i następowała ogromna migracja z najbardziej ubogich terenów do miast. Ludzie migrujący do miast przesyłali pieniądze swoim rodzinom. Dziś ze względu na ograniczenia, na przykład pracy w turystyce, wracają na te wsie i pojawia się ponownie bieda. To zawsze sprzyja polowaniom - mówi prezes wrocławskiego zoo, Radosław Ratajszczak.

Jednym z przykładów jest Nepal, gdzie migranci zarobkowi dzięki transferom pieniężnym generowali 30% produktu krajowego brutto. Po wybuchu pandemii zdecydowana większość z nich wróciła do swoich wiosek, a wielu straciło pracę².

tygrys lezy.jpg

zdjęcie: ofiara wnyków - Malezja

Pandemia... kłusownictwa

Jeszcze przed wybuchem pandemii, na obszarach chronionych w samej Kambodży, Laosie i Wietnamie, w Azji Południowo-Wschodniej, znajdowało się ponad 12 milionów sideł. W całym regionie było ich znacznie więcej. Sidła stanowią zagrożenie dla ponad 700 gatunków ssaków lądowych w regionie³. Choć całościowych danych jeszcze brak, już widać, że pandemia zaostrzyła kryzys kłusowniczy.

My wspieramy organizację Save Vietnam Wildlife, która pracuje głównie nad ochroną pangolinów. O ile przed pandemią stopniowo zauważyliśmy spadek ilości znajdownych w terenie sideł - z 200 w miesiącu do 50-ciu, o tyle teraz znajdujemy ich nawet 300 - 400. Wnyki to najgorsza forma kłusownictwa, są całkowicie nieselektywne, zabijają wszystko co w nie wejdzie, mówi Radosław Ratajszczak.

Powodem zwiększenia liczby zakładanych pułapek jest wzrost kłusownictwa na mięso dzikich zwierząt, które albo trafia na handel, albo bezpośrednio do konsumpcji. W miastach nielegalny handel w coraz większym stopniu opiera się na mięsie, uznawanym tam za egzotyczny przysmak i symbol wysokiego statusu. Wzmożone polowania na obszarach wiejskich, oddalonych od metropolii, zagrażają bezpieczeństwu żywnościowemu rdzennej ludności, której przetrwanie zależy od zasobów naturalnych dzikiej przyrody.

Wnyki zebrane podczas jednego dnia w centralnym Wietnamie Credit A Tilker_GWC_Leibniz-IZW.jpg

zdjęcie: wnyki zebrane podczas jednego dnia w Centralnym Wietnamie

Jak nie na mięso to na maść

Mięso zagrożonych gatunków to tylko jeden z powodów kłusownictwa. Innym jest zapotrzebowanie na zagrożone zwierzęta w celu wykorzystania ich w tradycyjnej medycynie azjatyckiej. Wśród nich są tak charyzmatyczne zwierzęta, jak tygrysy, słonie, niedźwiedzie, nosorożce, ale i mniej znane, takie jak chociażby łuskowce, których populacja w ciągu ostatniej dekady spadła o 80%.

”Łuskowce mają pecha, jest przesąd że ich sproszkowane łuski leczą większość chorób. W latach 80-tych stać było na nie 1 osobę na 100 tysięcy, dzisiaj stać wielu ludzi. W efekcie populacje łuskowców w Azji są już skrajnie niskie, a teraz zaczęła się eksploatacja Afryki. O ile łuskowce w Afryce nie należały do bardzo zagrożonych zwierząt, bo tam te przesądy nie miały miejsca, o tyle w tej chwili idzie (trwa) masowy przemyt także z Afryki. To jeden z gatunków zwierząt, który może wyginąć tylko z tego powodu”, mówi Radosław Ratajszczak.

konfiskata pangolinów i przekazanie do stacji rehabilitacji Save Vietnam's Wildlife.jpg

zdjęcie: konfliskata łuskowców i przekazanie do stacji rehabilitacji Save Vietnam's Wildlife

Krwawy biznes

A skoro jest popyt, pojawia się i podaż. Według badań Interpolu nielegalny handel dziką przyrodą to 4-ty najbardziej intratny nielegalny handel na świecie (po handlu narkotykami, sfałszowanymi pieniędzmi/ dokumentami i handlu ludźmi). Przestępstwa przeciwko środowisku stanowią 64% finansowania nielegalnej i zorganizowanej przestępczości na obszarach objętych konfliktem lub w ich pobliżu. Ten krwawy biznes wart jest ok. 23 miliardów dolarów rocznie i stanowi jedno z kluczowych źródeł finansowania wojen domowych w Afryce i terroryzmu na świecie⁴.

Gdy w grę wchodzą miliardy dolarów, a handlem zajmują się zorganizowane grupy przestępcze, dzikie zwierzęta wydają się być bez szans. Wystarczyło jedynie 10 dni zamknięcia, by w Nepalu skłusowano słonia indyjskiego i trzy krytycznie zagrożone wyginięciem gawiale gangesowe, w Botswanie, po zamknięciu parków dla turystów, skłusowano 6 nosorożców⁵, a w Indiach wzrosła liczba zabijanych drapieżnych kotów, takich jak tygrysy czy lamparty, ale i zwierząt roślinożernych stanowiących dla nich bazę pokarmową⁶. Przy ograniczanej z powodu pandemii liczbie strażników, w wielu krajach notuje się też większą liczbę bezprawnych wejść do parków narodowych. Na obszarach chronionych w Nepalu liczba ta wzrosła trzykrotnie.

Mały pangolin ratowany przez Save Vietnam's Wildlife copy.jpg

zdjęcie: mały łuskowiec uratowany przez Save Vietnam's Wildlife

Jak wykarmić uratowane zwierzęta

Problem z płynnością finansową mają nie tylko parki narodowe czy obszary ochrony przyrody, ale i ośrodki rehabilitacji dzikich zwierząt uratowanych z sideł czy rąk kłusowników.

Dostajemy sygnały z ośrodków rehabilitacji zwierząt w Azji i Afryce, z którymi współpracujemy, że brakuje pieniędzy nawet na jedzenie dla zwierząt. Takim przykładem jest ośrodek rehabilitacji lemurów na Madagaskarze, czy niedźwiedzi w Wietnamie. Jest to bezpośrednio związane z brakiem turystów, którzy płacili za bilety wstępu i przekazywali darowizny, jak również ograniczonych możliwości organizacji imprez fundrisingowych / charytatywnych na całym świecie, w tym również w Polsce. Przeciągająca się epidemia może sprawić, że dorobek takich ośrodków zostanie utracony, a zwierzęta nie przetrwają pandemii - mówi Anna Mękarska, prezes Fundacji DODO, która pomaga chronić zwierzęta w kilku krajach Azji oraz Afryce.

Demontaż wnyków w centralnym Wietnamie Credit A Tilker_GWC_Leibniz-IZW.jpg

zdjęcie: demontaż wnyków w Centralnym Wietnamie

Co robić?

Według Living Planet Report 2020 nielegalny handel dzikimi zwierzętami jest drugą najważniejszą przyczyną wymierania gatunków, zaraz po utracie naturalnych siedlisk. W ciągu ostatnich 50 lat straciliśmy już 68% globalnej populacji kręgowców - ssaków, ptaków, gadów, płazów i ryb. Dla wielu z nich to ostatni moment, kiedy możemy je uratować⁷.

"Wspierajmy ludzi, którzy działają tam, gdzie to wszystko się dzieje. Wspierajmy ich poprzez organizacje takie jak WWF czy symboliczna złotówka doliczona do biletu do wrocławskiego zoo, która w 100% pójdzie na ratowanie zwierząt w miejscu ich pochodzenia", mówi prezes wrocławskiego zoo.

A gdy już pandemia minie i wrócimy na turystyczne szlaki, traktujmy dobrze przyrodę, nie zadeptujmy jej, nie zaśmiecajmy, nie kupujmy pamiątek z dzikich zwierząt, nie jedzmy ich mięsa i nie róbmy z naszych domów więzienia dla istot z egzotycznych krajów. Wszyscy jesteśmy częścią przyrody i wszyscy od niej zależymy. Dbając o naturę, dbamy także o własne zdrowie i życie.

Artykuł powstał we współpracy z Fundacją DODO i Wrocławskim Ogrodem Zoologicznym. Rozmowa z Radosławem Ratajszczakiem do wysłuchania w naszym podcaście "Naturalnie z WWF " już jutro: https://www.wwf.pl/podcasty.

Katarzyna Karpa-Świderek

Żródła: