Żubr pomaga chronić zagrożone gatunki

Fundacja WWF Polska i Żubr, najpopularniejsza marka piwa w Polsce, wystartowały z wyjątkową akcją, której celem jest ochrona zagrożonych gatunków zwierząt i ich siedlisk. Wizerunek żubra zniknie z puszek i butelek piwa, ustępując miejsca wilkowi, rysiowi i sóweczce. 

Celem kampanii jest uświadomienie Polkom i Polakom, że polskie lasy zamieszkują gatunki zwierząt wciąż potrzebujące naszej ochrony, a ich siedliska z Puszczą Białowieską i Puszczą Karpacką na czele, to obszary niezwykle cenne przyrodniczo. Te unikalne na skalę światową tereny, zamieszkałe przez wyjątkowe zwierzęta, są niestety poważnie zagrożone nieprzemyślaną ludzką ingerencją. Dlatego WWF Polska i Żubr podejmują wspólne działania na rzecz ochrony zamieszkujących je gatunków i ich siedlisk. Jak mówi prezes fundacji, Mirosław Proppé: „To od nas, ludzi, zależy, czy będziemy żyć w świecie, w którym będzie także miejsce dla przyrody i jej mieszkańców, czy jedynym »drapieżnikiem« zostaniemy my. Wilk to gatunek, który był na skraju wyginięcia, rysiowi nizinnemu nadal to grozi, a dom sóweczki ginie na naszych oczach. Cieszymy się, że marka Żubr razem z nami zawalczy o przetrwanie tych gatunków".

Żubr przekaże WWF Polska 1 000 000 złotych na wsparcie programów ochronnych wilka, rysia i sóweczki oraz na działania na rzecz ochrony najcenniejszych przyrodniczo lasów w Polsce. Będziemy też razem budować świadomość Polek i Polaków na temat konieczności ochrony tych gatunków i ich siedlisk.

WWF współpracuje z marką Żubr i innymi firmami, ponieważ jesteśmy przekonani, że bez wspólnego działania nie uda nam się zbudować przyszłości, w której ludzie będą żyli w harmonii z przyrodą. Firmy mają ogromny wpływ na to, co się dzieje ze środowiskiem naturalnym. Promując proekologiczne postawy wśród swoich klientów, przekazując środki na nasze działania mogą walnie przyczynić się do ochrony najcenniejszych przyrodniczo terenów w Polsce i na świecie. 

Informacje o zagrożonych gatunkach i ich siedliskach

WILK (Canis lupus)

POPULACJA w Polsce: ok. 2000 osobników

Wilk jest inteligentny, wytrzymały i niezwykle opiekuńczy w stosunku do swojej grupy rodzinnej, nazywanej watahą. Wilcza wataha to grupa osobników, której organizacja przypomina rodzinę. W Polsce wilcza grupa rodzinna liczy średnio 4-6 wilków. Każdy osobnik ma w niej swoje miejsce, a wszystkich łączą silne więzi. Najwięcej musi dać z siebie para rodzicielska, natomiast jej potomstwo znajduje się na uprzywilejowanej pozycji.

ZAGROŻENIE: Fragmentacja naturalnych siedlisk wilka – postępująca szczególnie poprzez rozwój sieci dróg ekspresowych i autostrad – może prowadzić do izolacji populacji wilków i powodować zwiększoną ich śmiertelność w kolizjach z pojazdami na drogach. Dodatkowo, ludzie obawiają się wilków przez wzgląd na swoje hodowle zwierząt gospodarskich (czemu mogą zapobiegać poprzez stosowanie np. pastuchów elektrycznych i psów stróżujących), a także – niesłusznie, gdyż wilki generalnie nie zagrażają człowiekowi –  z obawy o własne życie i zdrowie. Narastającym problemem jest rozpowszechnianie nieuzasadnionych kulturowych i medialnych stereotypów na temat wilka, szczególnie na poziomie lokalnym i regionalnym, co może spowodować brak społecznej akceptacji dla tego zwierzęcia.

ROZWIĄZANIE: Działania informacyjno-edukacyjne o  wilkach oraz pomoc hodowcom w efektywnym zabezpieczaniu zwierząt gospodarskich.

RYŚ (Lynx lynx)

POPULACJA: Ryś nizinny – 40 osobników, ogólna liczba rysiów w Polsce – ok. 200 osobników

Rysie zajmują zazwyczaj rozległe terytoria i prowadzą samotniczy tryb życia (oprócz samic prowadzących młode). Zamieszkują zwarte, duże kompleksy leśne z gęstym podszyciem. Umaszczenie rysia jest zróżnicowane w zależności od populacji – karpackiej lub nizinnej. Rysie należące do populacji karpackiej mają rude futro z wyraźnym cętkowaniem. Rysie nizinne mają futro płowe, o raczej jednolitej barwie z cętkami widocznymi jedynie na łapach. Ryś, podobnie jak domowe koty, miauczy, prycha i… mruczy. Ryś potrafi sprawnie wspinać się na drzewa, równie dobrze skakać, ale nie lubi biegać i szybko się męczy.

ZAGROŻENIE: Ryś jest wymagającym gatunkiem – potrzebuje rozległych i trudnodostępnych obszarów leśnych, gdzie odnajdzie „święty spokój” by móc swobodnie się rozmnażać i żyć. Utrudnia to fragmentacja siedlisk na skutek rozwoju infrastruktury drogowej oraz powstawania nowych zabudowań. Zagrożeniem jest również śmiertelność rysi na drogach.

ROZWIĄZANIE: Dbałość o siedliska, korytarze migracyjne i bazę̨ pokarmową rysia oraz programy reintrodukcji rysia nizinnego.

SÓWECZKA (Glaucidium passerinum)

POPULACJA w Polsce: 1000-1500 par lęgowych

Sóweczka – najmniejsza sowa europejska – wyróżnia się wśród innych sów nie tylko małymi rozmiarami, ale również tym, że jest aktywna i poluje w ciągu dnia. W ciemnościach widzi bardzo słabo, więc w miarę zapadania zmroku, ma kłopot z określeniem położenia dziupli. Występuje głównie w lasach iglastych, o bogatym podroście.

ZAGROŻENIE: Sóweczka gniazduje w dziuplach starych drzew. Życie sóweczki może być zakłócane przez wycinanie starych fragmentów lasów ze starymi drzewami dziuplastymi (również martwymi i obumierającymi), czyli niszczeniem ich naturalnych siedlisk.

ROZWIĄZANIE: Dbałość o bezpieczny dom dla sóweczki, o najstarsze, a zarazem najcenniejsze przyrodniczo fragmenty lasów w Polsce.

PUSZCZA BIAŁOWIESKA

Puszcza Białowieska to ostatni naturalny las na Niżu Europejskim. Jest jedynym w Polsce obiektem przyrodniczym wpisanym na listę światowego dziedzictwa UNESCO, czyli jej wartość jest porównywalna do wartości Wielkiej Rafy Koralowej. Tymczasem tyko 17% obszaru Puszczy Białowieskiej w Polsce jest objęte ochroną w formie Parku Narodowego. Natomiast większa jej część wciąż jest objęta gospodarką leśną. WWF Polska chce, żeby cała Puszcza Białowieska była właściwie chroniona. Współpracujemy z instytucjami i organizacjami działającymi na rzecz ochrony Puszczy. Prowadzimy działania rzecznicze na poziomie krajowym i międzynarodowym, przygotowujemy analizy i raporty, rozszerzamy naszą współpracę ze społecznościami lokalnymi.

PUSZCZA KARPACKA

Równowaga ekosystemów Puszczy jest zagrożona ze względu na wycinkę najstarszych, ponadstuletnich drzewostanów oraz  niszczenie dolin górskich strumieni i rzek, a także  budowę i rozbudowę  dróg. Zaledwie niewielki odsetek przyrodniczo cennych obszarów  objęty  jest obecnie właściwą ochroną.

WWF Polska zabiega o zachowanie pozostałości dawnej Puszczy Karpackiej - utworzenie na najcenniejszych jej fragmentach Turnickiego Parku Narodowego. Na miejscu współpracujemy z lokalnymi mieszkańcami i monitorujemy gospodarkę leśną w regionie.