Europa powinna nauczyć się żyć z dużymi drapieżnikami

Europa jest gęsto zaludniona - tak gęsto, że ​​wiele osób obawia się zagrożenia związanego z co raz to częstszymi kontaktami z dużymi drapieżnikami, takimi jak wilki, niedźwiedzie lub rysie. Gdziekolwiek one się pojawiają, słychać bowiem wezwania do ograniczania ich populacji, ustalania stref ochronnych i wznawiania programów odstrzału tych zwierząt. WWF wraz z partnerami po raz pierwszy w Europie zorganizował  w dniach 16-19 września br. w Goslar w Niemczech, konferencję na temat konfliktów związanych z dzikimi zwierzętami.

 „Pathways: human dimensions of wildlife" ta wyjątkowa konferencja międzynarodowa poświęcona konfliktom z dziką przyrodą, koncentrowała się na poszukiwaniu rozwiązań, które byłyby zgodne z przepisami dotyczącymi ochrony przyrody. Naukowcy, leśnicy, myśliwi, obrońcy przyrody, przedstawiciele władz publicznych, politycy i zainteresowani z całej Europy spotkali się w Goslar w Niemczech, aby rozmawiać o istniejących i przyszłych wyzwaniach związanych z dużymi drapieżnikami. Pierwszy dzień konferencji poświęcony był wymianie wiedzy i doświadczeń między ludźmi, którzy są zawodowo związani z tymi problemami, takimi jak pasterze i inne osoby, które powinny podjąć działania ochronne w tym obszarze. Konferencja została zorganizowana w Europie po raz pierwszy przez Colorado State University, dzięki zaangażowaniu Akademii Alfreda Toepfera, Leibniz Institute for Zoo  and Wildlife Research, WWF oraz sfinansowana przez Unię Europejską z projektu LIFE EuroLargeCarnivores. „Wilki, niedźwiedzie i wiele innych dzikich zwierząt to europejskie gatunki rodzime , a więc część europejskiej tożsamości, dlatego potrzebują one naszej ochrony. Jestem przekonany, że wspólna egzystencja jest możliwa, ale wymaga naszego przystosowania się i podjęcia określonych działań” - podkreśla Piotr Chmielewski, z WWF Polska, w odniesieniu do częstych, żywych dyskusji na ten temat.

Według oficjalnych szacunków, w Europie żyje około 12 000 wilków, 17 000 niedźwiedzi, 9 000 rysi i 1 250 rosomaków. Wędrują pomiędzy granicami państw i szukają nowych siedlisk, często w pobliżu wsi, czy miasteczek. Aktualne relacje w mediach i reakcje w mediach społecznościowych pokazują, że zwierzęta te nadal powodują strach oraz, że istnieje wiele uprzedzeń, które powinniśmy pokonać. Piotr Chmielewski wyjaśnia, dlaczego może to być szansa dla Europy: „Spojrzenie poza własny kraj - jego lasy- pomaga lepiej zrozumieć problemy związane z dużymi drapieżnikami i rozwiązać lokalne konflikty, w wielu regionach ludzie żyją bowiem z drapieżnikami od wieków i radzą sobie z tym. Lokalne problemy są zazwyczaj takie same: wszędzie tam, gdzie to się dzieje, możemy i powinniśmy uczyć się od naszych sąsiadów i korzystać z doświadczeń innych krajów. Jako WWF Polska współtworzymy europejską sieć i współpracujemy z różnymi partnerami, aby poprawić koegzystencję ludzi i dużych drapieżników" – dodaje.

Informacje o projekcie 

Projekt LIFE EuroLargeCarnivores jest współfinansowany przez Unię Europejską, która w ostatnich latach wspiera wielu ludzi we wdrażaniu środków ochrony przyrody. Podczas konferencji i w trakcie wielu działań związanych z projektem, ludzie ci i wielu innych profesjonalistów mogą dzielić się swoimi doświadczeniami i wiedzą w międzynarodowym gronie. W tym samym czasie została uruchomiona strona internetowa www.eurolargecarnivores.eu, będąca platformą cyfrową w 16 językach. Jej użytkownicy mogą dzielić się swoimi doświadczeniami oraz proponować i omawiać istniejące już rozwiązania.

Wiedza ta obejmuje wiele aspektów, m.in różne sposoby radzenia sobie z wyzwaniami społecznymi, ekonomicznymi i ekologicznymi, które są spowodowane obecnością wilków, niedźwiedzi, rysi i rosomaków, a także wskazuje praktyczne rozwiązania, takie jak ochrona zwierząt gospodarskich. Liczne przykłady najlepszych praktyk pokazują, jak taka koegzystencja może funkcjonować, jeśli ludzie są skłonni do wdrożenia pewnych rozwiązań, nawet w gęsto zaludnionych obszarach.