Five o’clock w Londynie, czy Cha-no-yu w Tokio?

Kultura herbaciana obrazuje filozofię, mentalność oraz styl życia ludzi. Jest ona odmienna dla krajów azjatyckich, czy europejskich. Oto co miłośnicy herbaty mogą odnaleźć szukając inspiracji i nowych smaków.

Chiny kolebką parzenia herbaty

Odkrywanie herbacianych rytuałów świata, rozpoczniemy od Chin. To właśnie tam, za sprawą cesarza Szen Nunga, napój ten przestał mieć jedynie właściwości lecznicze.  Dla mieszkańców cywilizacji żółtej rzeki ceremonia picia herbaty utożsamiana jest z harmonią oraz siłami natury. Relaks i atmosferę kontemplacji tworzy parzenie herbaty w specjalnej czarce, przykrytej haiwanem. W Chinach dostępnych jest wiele rodzajów herbaty, jednak najczęściej wybieraną jest nadal zielona, bez żadnych dodatków.

Odmienny sposób parzenia herbaty występuje jednak w Tybecie. Miesza się ją z solą, masłem oraz mlekiem, a następnie uciera do uzyskania jednolitej masy. Dzięki tym czynnościom powstaje rodzaj bulionu o niezwykle rozgrzewających właściwościach. 

Japoński Zen

Kolejne szlaki na herbacianym trakcie prowadzą do Kraju Kwitnącej Wiśni. Historia herbaty miała tam swoje źródła w kulturze mnichów buddyjskich. Ceremonie picia herbaty do dziś traktowane są jako wyraz szacunku dla człowieka oraz czystego piękna. Dlatego tak ważne są czynności i przedmioty, które je otaczają. Japońskie ogrody, herbaciane pawilony, czy ceramika w naturalnych barwach wzmacniają przeżycia duchowe oraz sakralizację rytuału. 

Herbaty towarzyszą Japończykom o każdej porze dnia, a ich wybór uzależniony jest obecnie przede wszystkim od ceny. Matcha oraz Gyokuro to herbaty najbardziej cenione, ze względu na proces przygotowania z najbardziej aromatycznych i najlepszych jakościowo liści. Powszechnie pije się Banchę, która jest najpopularniejszym rodzajem herbaty.  

Chai Masala pełna indyjskich aromatów

Herbaciany susz, mleko, kardamon, imbir czy cynamon to skład tradycyjnego naparu, pitego przez mieszkańców znad rzeki Indus. Poza nim, Indie słyną z produkcji herbaty czarnej, o bogatym aromacie i wyrazistym smaku. Najbardziej popularnym gatunkiem jest Assam, którego nazwa pochodzi od malowniczego miasteczka, gdzie jest uprawiany. Ma on charakterystyczną, ciepłą barwę pomarańczy oraz nieco cierpki smak. Bardzo cenioną w Indiach herbatą jest także Darjeeling, która jest zbierana trzy razy do roku. 

Rosyjski samowar z konfiturami

Herbata przybyła do Rosji w XVII wieku, jako prezent dla cara Aleksieja. Rosjanie najbardziej cenią w herbacie jej intensywną barwę oraz aromat. Najlepiej sprawdzają się tam zatem herbaty liściaste oraz czarne. Warto wspomnieć o nietypowym sposobie słodzenia naparu. Powszechnie używa się do tego domowych konfitur z malin, wiśni wraz z cytryną i miodem. Rosyjskim zwyczajem herbatę podaje się w wysokich szklankach, zwanych stakanami, w metalowych lub srebrnych podstawkach.  

Angielski Tea time

Zwyczaj picia popołudniowej herbaty sięga XVII wieku. Związany jest on z królem Karolem II oraz jego portugalską żoną Katarzyną Berganzą. Tradycyjnie serwuje się herbatę z mlekiem i cukrem, w towarzystwie ciasta lub herbatników. Naturalnie jest ona parzona w imbryku. Statystyczny Anglik pije aż 6 filiżanek herbaty dziennie, wybierając przede wszystkim mieszanki herbat czarnych indyjskich i cejlońskich, a czasem także i chińskich. 

Polskie zwyczaje

W Polsce picie herbaty stało się popularne za sprawą króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i obiadów czwartkowych. Obecnie do wyboru mamy szeroką gamę produktu, o różnorodnych smakach i aromatach. Na letnie wieczory idealnie sprawdzi się herbatka TEEKANNE Superfruits - owocowa propozycja, która za sprawą aceroli, zwanej wiśnią z Barbadosu przeniesie nas na słoneczne plaże, niezależnie, czy za oknem słońce, czy deszczowa aura.