Ostatnia okazja, aby ujrzeć Wizje!

Sztuka współczesna w przestrzeni miejskiej, czyli Festiwal Wizje, to zupełnie nowe wydarzenie na mapie kulturalnej Torunia. Najbliższy weekend będzie ostatnią okazją do obejrzenia nowoczesnych instalacji, warto więc wybrać się na spacer szlakiem sztuki nietradycyjnej i oryginalnej. Festiwal potrwa do niedzieli, 12 lipca.

Na szczególne zainteresowanie zasługuje wyjątkowa wystawa rzeźb gniazd pt. „Nidum”, która została zaprojektowana dla ekspozycji w przestrzeni otwartej, bowiem naturalnym środowiskiem gniazd jest plener. Autorami rzeźb są dorosłe osoby z niepełnosprawnością, uczestnicy zajęć terapeutycznych w Środowiskowym Domu Samopomocy „Pracownia Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych”, który funkcjonuje w Toruniu ponad 35 lat i był pierwszą, a w latach 70. i 80. jedyną placówką wspierającą osoby niepełnosprawne. Pracownia w naszym mieście i w kraju znana jest z oryginalnej, autorskiej metody terapeutycznej: terapii przez twórczość. Metoda ta wpisuje się w zasady współczesnej pedagogiki specjalnej. Od początku swojej działalności pracownia przygotowuje liczne wystawy krajowe i zagraniczne, prezentujące dokonania osób z niepełnosprawnością. W powszechnej świadomości gniazdo jest symbolem miejsca przyjaznego i bezpiecznego. Dlatego w kulturze ludowej gniazda ptaków, zwierząt czy owadów były zazwyczaj chronione, a ptasie gniazda — jak wierzono — przynosiły szczęście domostwu. Gniazda tu eksponowane budowane były przez uczestników zajęć w pracowni, z pomocą terapeutów, na podobieństwo ptaków: pracowicie tkane, lepione z gliny, gałązek, ze sznurka, z trawy…

Mamy nadzieję, że gniazda prezentowane na Festiwalu Wizje przyniosą szczęście Toruniowi i wzbogacą społeczeństwo oraz turystów odwiedzających licznie miasto. Ważne jest, aby Toruń jawił się jako środowisko inkluzywne, włączające osoby niepełnosprawne w tkankę życia społecznego i przyjazne dla osób wymagających wspierania  — zaznaczają pracownicy i opiekunowie uczestników zajęć ze Środowiskowego Domu Samopomocy „Pracownia Rozwijania Twórczości Osób Niepełnosprawnych”.

Kolejna instalacja jest jednym z największych dzieł zaprezentowanych w ramach festiwalu. Są to dwie 50-metrowe panoramy Torunia wykonane przez toruńskiego fotografika i laureata „Thorunium”, Marka Czarneckiego.

W programie znajduje się także „Ambona” autorstwa Natalii Wiśniewskiej. Jak o swojej pracy pisze sama artystka — ambona myśliwska jest najbardziej znanym i „widowiskowym” urządzeniem łowieckim. Jej różnorodne konstrukcje uzależnione są od przypisanego do niej kontekstu. Ambony usytuowane są tak, aby dać możliwie największe pole obserwacji oraz aby komponować się z otoczeniem. W tym przypadku terenem poddanym symbolicznej obserwacji stało się miasto. Do złotej wieży nie można jednak wejść. Ma ona za zadanie jedynie wabić i rozbudzać pragnienie patrzenia z jej złotego szczytu.

Wśród instalacji można ujrzeć także projekt „Dynasty” Katarzyny Malejki. Rozkładanie czerwonego dywanu najczęściej okraszone jest histerią medialną, a przynajmniej skłania do włożenia wieczorowych butów. W przypadku pracy toruńskiej artystki mieszanka absurdu i świata naszych fantazji pojawia się w najmniej spodziewanym momencie. Wizualny szum mieszających się światów marzeń, oczekiwań i wyobrażeń o sobie samych stojących na czerwonym dywanie w środku miasta.

Ciekawy akcentem festiwalu jest instalacja „Morze do Torunia!” grupy DesK. Design Kolektyw (partner: PZR). Ideą projektu jest symboliczne przeniesienie atmosfery morza do Torunia. Punktem wyjścia do stworzenia instalacji stało się odwołanie do tradycji morskich Torunia (miasto było śródlądowym portem morskim), jak również do rodowodu pochodzącej z Gdańska grupy projektowej DesK. Design Kolektyw. Trzy przeskalowane łódki, których kształt wszyscy znają z dzieciństwa, w zabawny sposób nawiązują do nadmorskiej scenerii, tworząc miejsce, w którym można się na chwilę zatrzymać i pobawić.

Ostatnim przystankiem na kulturalnej mapie „Wizji” jest projekt „Ustawka” Stefana Kornackiegoznajdujący się w pobliżu fontanny Cosmopolis. Jego główną ideą jest działanie w przestrzeni miejskiej przy pomocy odzyskanych napisów, neonów oraz logotypów. Stworzone na ich podstawie instalacje, wydarzenia oraz happeningi pojawiają sie w różnych kontekstach, przenosząc historie związaną z miejscami, skąd pochodzą. Głównymi elementami projektu są dwa napisy — „Elana” i „Apator”. „Ustawka” to opowieść wielopłaszczyznowa. Jej kompozycja opiera się na dialogu pomiędzy dwiema zwaśnionymi stronami.

Festiwalowe instalacje zlokalizowane są w przestrzeni Placu Rapackiego, Fontanny Cosmopolis i Łuku Cezara.