Klęska głodu w Sudanie Południowym

Dżuba, 20 lutego 2017 r. – UNICEF, WFP (Światowy Program Żywnościowy) i FAO (Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Wyżywienia i Rolnictwa) ogłosiły dziś stan klęski głodu w niektórych regionach Sudanu Południowego, gdzie z powodu niedożywienia cierpi 100 000 osób, a kolejny milion ludzi jest zagrożonych niedożywieniem.

Oficjalne ogłoszenie klęski głodu oznacza, że ludzie już zaczęli umierać z powodu niedożywienia. W tej chwili głód dotyka niektóre obszary regionu Unity w północno-centralnej części kraju.

Organizacje podkreślają, że pilnej pomocy żywnościowej wymaga 4,9 mln osób w Sudanie Południowym, czyli ponad 40% mieszkańców kraju. Liczba ta może wzrosnąć do 5,5 mln w okresie szczytowym pory suchej, która przypada w lipcu.

Obecna sytuacja żywnościowa w Sudanie Południowym jest najgorsza od czasu wybuchu konfliktu trzy lata temu. Skalę niedożywienia powiększają przymusowe przesiedlenia, ograniczony dostęp do opieki medycznej i sanitariatów. Nasilenie walk od lipca 2016 r. spowodowało zniszczenie pól, zbiorów i systemu produkcji żywności nawet w regionach, w których sytuacja wcześniej była stabilna. Do obecnego stanu przyczynił się też wzrost inflacji o nawet 800% w skali rok do roku. Sytuacja na obszarach wiejskich stała się nie do zniesienia, a w miastach ludzie z trudem radzą sobie z rosnącymi cenami podstawowych produktów.

UNICEF, FAO i WFP wraz z organizacjami partnerskimi niosą pomoc od początku konfliktu. Pomoc humanitarna dostarczana w 2016 r. m.in.: w regionie Północny Bahr el Ghazal zmniejszyła ryzyko głodu na tych obszarach.

W 2016 r. UNICEF planuje objąć leczeniem 207 000 dzieci cierpiących z powodu ciężkiego ostrego niedożywienia. Robimy wszystko, aby dotrzeć do najbardziej odległych miejsc w kraju, gdzie dzieci i ich rodziny cierpią z głodu. Oprócz dostarczania żywności terapeutycznej, szczepimy dzieci i umożliwiamy dostęp do czystej wody oraz sanitariatów.

Sytuacja może ulec poprawie w ciągu najbliższych miesięcy, o ile odpowiednia pomoc będzie docierała regularnie. Konieczne jest więc zwiększenie skali dotychczasowych działań. Niezbędny jest również nieograniczony dostęp do osób cierpiących z głodu albo zagrożonych niedożywieniem.